Wie mij al langer volgt weet dat mijn fitjourney best wel met ups en downs gaat. Nee, mijn liefde voor sport en fit zijn is gigantisch en wordt nog steeds elke dag groter en breder. Maar mijn eigen relatie met voeding en hoe ik mij mentaal voel ging de afgelopen jaren met ups en downs. Mijn coping mechanische is mijn kop in het zand steken en na een behoorlijke tijd weer denken "ohja dit is niet wat ik wil". Dat deed ik ook het afgelopen jaar en eigenlijk die jaren daarvoor ook. Er was onvoldoende mentale ruimte om echt een slag te maken, een duurzame verandering in te zetten. Er was geen rust in mijn koppie en daarmee kreeg ik mijn gedrag niet verandert. Iets wat ik wel graag wilde en nu eindelijk wel is gelukt. Vandaag geef ik je een update. Lees je mee?
Waarom maak ik het zo moeilijk?
Dat is iets wat ik mezelf de afgelopen jaren regelmatig heb afgevraagd. Waarom moet het zo moeilijk? Is er geen simpelere weg? Nou, blijkbaar niet. De wil is er altijd geweest, maar de mentale ruimte niet. En dat is met terugwerkende kracht oké en ook best wel eens verdrietig. De afgelopen jaren ben ik mezelf een bepaalde druk op gaan leggen om steeds fitter te worden, terwijl "het leven ook gebeurde" en werd ik steeds meer onzeker van het beeld wat ik in de spiegel zag. Dat was niet wie ik wil zijn. Daar kan ik een heel verhaal over ophangen, maar wellicht is dat voor nu niet interessant. Wel weet ik nu dat ik mezelf een ongezonde druk oplegde en die is ook te verklaren. Mijn ADHD geeft mij heel veel, maar soms ook een moeilijk brein. In de podcast van Alle Dagen DRKS van Ilse vertel ik daar ook voor een deel over. De ADHD geeft mij een leven waarbij ik out of the box denk, maar het is ook een onderdeel van mijn "eet verslaving". Dat klinkt heel intens, dat is het niet, of wellicht wel. Want het heeft wel jaren mijn leven gedomineerd. En niet perse om een manier dat veel mensen dat door hebben gehad. Nee, ik ben gewoon gek op eten. Hou van koken, recepten uitzoeken, mooie gerechten maken en je maakt mij heel blij als we lekker uit eten gaan. Of als er thuis een lekkere borrelplank klaar staat.
Alleen mijn relatie met eten was compleet verstoord. Continue was ik met eten bezig. Voor ik het soms wist had ik het alweer opgegeten, waar na ik weer enorm teleurgesteld was in mezelf en boos was. Soms ging dat beter, dan had ik er periodes geen last van. En in andere periodes ging ik weer meer eten om dingen niet te voelen of omdat ik dacht "ah ja vanmiddag ga ik ca aantal kilometer fietsen, ik kan maar beter wat extra eten". Misschien voor iemand herkenbaar, wellicht wel helemaal voor niemand. Ook dat is niet erg, want het is uiteindelijk hoe het in mijn hoofd werkte. Ook iets wat bij ADHD'ers wel bekend is, we zijn nu eenmaal extra verslavingsgevoelig. Dit was echt mijn verslaving. Continue was ik bezig met wat ik wanneer ging eten. Continue had ik een bepaald honger gevoel. Ik wilde daar heel graag vanaf, maar het lukte niet.
Nu mijn leven rust heeft gekregen, ik een fijne relatie heb, een fijne woonplek heb en dat het bedrijf mooi groeit, heb ik de energie en mogelijkheid om te kijken wat er allemaal is gebeurt. Ik at veel om dingen niet te voelen. Ging compleet mijn eigen behoefte voorbij, ook wel een typisch geval van ADHD. Dit is echt een proces van de afgelopen jaren geweest en is zeker geen quick fix. Het zijn veel dingen die samen tot een heel mooi resultaat komen. Dat durf ik nu te zeggen, terwijl ik nog midden in mijn eigen Level Up in fitheid ben. Mijn deelname aan de Friese Elfstedentocht is daar een mooi voorbeeld van.
We kunnen meer dan we denken, ook jij
De afgelopen jaren heb ik mij regelmatig klein gehouden. Een van die dingen is dat ik steeds minder lange afstanden ben gaan rijden, terwijl ik die avonturen op de fiets juist zo ontzettend leuk vind. Je kop in de wind, trappen maar en met mooie verhalen thuis komen. Ik kreeg steeds minder het gevoel dat ik dat kon. En dat ging in mijn koppie zitten. Niet voor niks reed ik weinig echt lange afstanden meer. Bang een hongerklop te krijgen, bang dat ik niet sterk genoeg was, ik had immers heel veel en snel last van zware benen. Toen ik vorig jaar met JOIN Cycling ben gaan trainen kreeg ik langzaamaan weer vertrouwen in mijn kunnen en kracht. Blokjes trainen zijn mijn favoriet. Mezelf helemaal stuk rijden en dan achteraf denken, dit had nog beter gekund. Daar kan ik nu echt van genieten. Of een rustige duurtraining en dan onderweg bedenken of ik daar zou willen wonen. Ik kan helemaal weg dwalen met nadenken over de vele mogelijkheden. Tijdens rustige duurtrainingen doe ik ook veel inspiratie op voor artikelen op de blog. Soms stop ik dan even om maar niet dat "briljante" idee te vergeten, want dat zou zonde zijn.
Zeker vanaf het moment dat ik mijn vermogenspedalen op mijn racefiets heb, ben ik gericht trainen met JOIN Cycling nóg leuker en interessanter gaan vinden. Wel baalde ik als mijn benen weer niet waren herstelt. Iets wat ik in het verleden vaak had meegemaakt en ook eerder voor bij de fysio ben geweest. "Je hebt restless legs" zeiden ze dan. Hm, oke, en nu? Echt veel zinnigs kwam er vaak niet uit, laat staan een echte oplossing. Het irriteerde mij enorm en ik probeerde mijn focus te verleggen. Bouwen aan Fietsvrouwen, mijn bedrijf en grote passie. Achter de schermen ben ik al even bezig met de Level Up, de grote volgende stap waar ik enorm naar uit kijk maar tegelijkertijd ook spannend vind. Overigens geldt daar ook, we kunnen zoveel meer dan we denken. ;)
Het uitvoeren van de trainingen in JOIN en mijn JOIN score zien groeien geeft vertrouwen. Het gevoel op de fiets werd wel steeds wat beter, maar aan mijn herstel viel nog veel te sleutelen. Net als aan mijn voeding. Het bleef het stukje wat ik niet opgelost kreeg, hetgeen wat ik niet onder controle kreeg. Erg frustrerend en lastig.
Wat veel mensen niet weten, omdat ik daar ook niet meer voor durfde te gaan staan, is dat ik Sportkunde heb gestudeerd. De opleiding waar ik basis elementen over (sport)voeding heb geleerd, trainingsleer heb gevolgd, mijn Fitness A diploma heb gehaald en veel theorie en praktijk binnen het sporten heb afgerond. Alleen ik durfde daar niet meer voor te staan. Bang dat men mij niet geloofde, want "ik was niet fit genoeg". Want wanneer hangen we de kennis en expertise aan de fitheid van iemand? Iemand met een bedrijf in de sport wellicht wel eerder dan anders, maar dat stukje zorgde er bij mij voor dat ik dacht, ik kan dit niet.
Terwijl ik weet dat dat niet klopt. Ik kan dit namelijk wel en vind het ook nog eens heel erg leuk. De kracht van wat ik met Fietsvrouwen doe is dat ik net als een van jullie ben. De girl next door, je buurvrouw, gewoon iemand die van fietsen houdt en ook nog eens kennis en ervaring heeft in sporten.
Doordat ik mijn voeding - grotendeels door het mentale stuk - niet onder controle kreeg, mijn benen niet meewerkte door onderliggende laaggradige ontstekingen en de onrust in mij ging ik nog bijna geloven dat dit alles iets is wat ik niet kan. En dat is stom, niet nodig en is gelukkig ook weer voorbij. Want jij en ik kunnen zoveel meer dan we soms zelf denken. En het mooie en soms ook moeilijke van mentale kracht is, dat als jij echt ergens in gelooft, je daar ook naar gaat handelen.
- Als jij gelooft dat je geen 100 km kan fietsen, dan lukt het niet.
- Als jij erin gelooft dat jij die coll niet op komt van 20 km, dan gebeurt het niet.
- Als jij zegt dat je je eet gewoontes niet onder controle krijgt, dan lukt dat niet.
En nee, er is geen quick fix, het is niet zwart - wit. Het is vaak grijs. Dingen zijn afhankelijk van elkaar. Zoals ik al zei, mijn leven is rustiger geworden. Ik heb mijn stress verlaagd, mijn herstel prioriteit gemaakt, mijn trainingen en werk beter in balans en ik zal je zeggen, dat zorgt voor leuke en fijne dingen.
Fitter worden
Naast dat fitter worden mij een zelfvertrouwen boost geeft, is het ook gewoon gezond en vind ik het fijn om goed voor mezelf te zorgen. Het is vaak een vicieuze cirkel. Dat als je mentaal goed in je vel zit, dit fysiek ook zichtbaar is. Het staat allemaal met elkaar in verbinding. En nu alles weer in balans is, zie ik mijn zwakke plekken weer in. Het overeten komt heel duidelijk naar voren. Mijn continue drang naar eten.
Hoe ik dit heb gedaan? Ik ben mijn bloedsuikerspiegel gaan stabiliseren. Want mijn lichaam gaf heel duidelijk aan dat het symptomen van insulineresistentie had. Wat dit betekent? Een insulinebuikje, suiker gaat direct naar je buik, laaggradige ontstekingen (afvalstoffen konden niet meer weg uit mijn benen en ik herstelde niet), veel moeite met afvallen (al jaren), veel vermoeidheid, continue bezig zijn met eten en ook echt regelmatig "moeten" eten omdat ik anders echt heel licht in mijn hoofd werd, cravings had, moodswings en meer. Heel heftig en er zitten grote gevolgen aan deze klachten. Dat insuline buikje is natuurlijk niet direct weg, maar nu ik op een gezonde wijze weer mijn portiecontrole heb en geen continue snaaidrang heb, weet ik dat het goed komt.
Hoe het nu gaat? Ik heb geen energiedips meer door de dag heen. Een steeds stabielere boost aan energie. Goede nachtrust, geen continue nachtmerries meer. Niet meer alleen maar (mentaal) met eten bezig zijn. Een verademing, want mijn energie hoeft niet meer naar de continue buikpijn die ik al vanaf mijn 15e had ("Je hebt PDS meisje") en mijn afvalstoffen kunnen ook eindelijk weg uit mijn benen. Mijn benen herstellen weer. Tijdens het fietsen sta ik niet direct al geparkeerd bij een viaduct of klein klimmetje. Nee, ik kan gewoon weer een berg op. Heb zelfs de Friese Elfstedentocht van 235 km gereden, terwijl ik al 1,5 jaar geen 100km+ rit heb gereden! Na 220 km konden Femke en ik gewoon nog versnellen. Mijn benen herstellen weer goed, zoals het hoort bij een gezond mens. Mijn drang naar continue snaaien is voorbij. En dat beeld in de spiegel komt, daar geloof ik nu wel in.
Hoe ik dat heb gedaan? Door pure omega 3 olie als basis supplement te gebruiken. De afgelopen tijd lees je er op mijn Instagram niet voor niks meer over. Ik had namelijk gewild dat ik eerder wist dat dit zo belangrijk is. Of beter, dat ik de ruimte had gehad om hier eerder mee te starten. Want in de afgelopen 2 jaar heb ik wel vaker gehoord dat dit wel eens mijn missing link zou kunnen zijn. Nu ik er een tijdje mee aan de slag ben gegaan en trouw elke dag mijn producten gebruik voel en ervaar ik de voordelen. En het mooie? Ik heb mijn waardes kunnen testen. Er is veel onderzoek gedaan naar Omega 3 en het belang ervan. Het is een heel fijn, onmisbaar basis supplement. Als ik vanaf nu nog maar 1 product mocht gebruiken, dan zou dat voor altijd pure omega 3 olie zijn.
Naast dat ik de pure omega 3 nu toe heb gevoegd, ben ik ook echt mijn stress reductie gaan verlagen, ben ik weer beter gaan eten, gestructureerder gaan trainen met JOIN en in de sportschool.
Een klein beetje context.
Vetzuren zijn een essentiële bouwstof voor onze hersenen, een tekort kan zelfs leiden tot vergeetachtigheid/dementie. Wanneer je voldoende omega 3 in je lichaam hebt is je celwand soepel en daardoor doorlaatbaar. Wanneer de cel doorlaatbaar is kunnen vitamines en mineralen goed de cellen in. Dit is ook iets wat erg belangrijk is wanneer je een wens tot zwangerschap hebt. De balans in de vetzuren zegt veel over de verhouding omega 3 en omega 6 in jouw lichaam.
De verhouding tussen deze twee wil je optimaal 1:5 hebben. Dan krijg je geen laaggradige ontstekingen in je lichaam. Tegenwoordig zit men gemiddeld op 1:25! Het gevolg? Insuline resistentie en vele ontstekingen. De ontstekingen kunnen bijvoorbeeld acne zijn, maar een andere vorm is dat je afvalstoffen niet meer weg kunnen. Precies wat ik (ook) had. Wellicht herken je jezelf ook wel in een aantal symptomen van een tekort:
- Minder scherp zicht
- Weinig energie
- Droge huid
- Dorst/veel plassen
- Ontstekings-gerelateerde klachten
- Acne/onrustige huid
- Eczeem/rosacea
- Zwakkere spieren
- Moeite met concentreren
- Sneller dingen vergeten
- Stemmingswisselingen
En op de lange termijn:
Ontstekingen, geheugenverlies/dementie, hart en vaat-ziekten.
Het een kan niet zonder het ander. Het is een samen spel van verschillende onderdelen. De mentale rust, een fijn thuis, een hele fijne relatie, de keuze om vol voor Fietsvrouwen te gaan, een stabiele bloedsuiker spiegel en daarmee geen insuline resistentie meer, geen cravings meer, een beter herstel en daarmee weer meer plezier in het trainen zorgt voor een gigantische boost in mijn fitheid. Een waardoor ik ook weer durf te geloven in mijn lijf, want dat was ik van tijd tot tijd echt wel kwijt.
Het is zo ontzettend fijn om deze update te kunnen schrijven, om een update te geven over de struggle, want ik weet dat ik niet de enige ben. En het mooie is, fietsen gaat nog veel fijner nu! Dat is toch wel echt een heel fijn cadeau aan mezelf. Iets wat ik jou net zo goed gun. Mocht je meer informatie willen over wat omega 3 voor jou kan doen, mail dan gerust naar info@fietsvrouwen.cc.
