In de nieuwste blog neemt gastblogger Amanda jullie mee in haar race van vorige week, Egmond-Pier-Egmond.
De wedstrijd
Afgelopen zaterdag 7 januari kon ie eindelijk weer doorgaan, Egmond-Pier-Egmond! Deze race is een echte klassieker onder de strandraces en er stonden ook weer aardig wat wedstrijddeelnemers aan de start. Vanaf de Egmondse boulevard het strand op, richting de pier van Wijk aan Zee en dan terug naar Egmond met een aantal obstakels onderweg; bij de pier een lusje inclusief een trap omhoog, bij Wijk aan Zee het strand af en een klim omhoog met steile strandopgang naar beneden en dan bij Castricum nog eens het strand af waarbij je een trap naar beneden moet en bij het opgaan van het strand twee strobalen waar je overheen moet. Van te voren had ik de strand op- en afgangen al goed verkend en deze kon ik allemaal prima fietsen tijdens de trainingen. De wind stond gunstig, op de heenweg tegenwind en wind mee naar de finish.
Voorbereiding
De dag van tevoren merk ik altijd nog weinig spanning. Als het lukt probeer ik dan een uurtje los te rijden, lekker uit te rusten en de benen even los masseren met mijn massagegun. Ook houd ik altijd wel een beetje rekening met mijn avondeten, veel koolhydraten en weinig vetten. Op tijd naar bed en alvast alle spullen klaarleggen voor in de ochtend. De start was namelijk om 10:35 voor de dames. Mijn ontbijt bestond uit havermout en twee broodjes chocopasta. Ik probeer voor een redelijk korte race altijd vooraf genoeg te eten zodat ik niet perse onderweg nog hoef te eten. Dit onderweg eten is namelijk iets wat, zeker tijdens wedstrijden in de winter, mij nooit zo makkelijk af gaat. Ook alvast goed water drinken omdat ik dat vaak ook vergeet tijdens een race.
Aangezien Egmond maar 10 kilometer verwijderd is van mijn woonplaats kon ik op de fiets heen, wind mee over het strand om zo alvast een stukje strand te verkennen en een beetje los te rijden. In Egmond even de bandenspanning goed zetten, deze moet redelijk zacht op het strand; 0.7 bar voor en 0.8 bar achter. Vlak voordat ik het vak in ging even de benen insmeren met warmte gel, ik reed namelijk in een snelpak met korte broek, dan het startvak in en wachten op het startschot.
Starten met wedstrijdlicentie
Voor mij was dit de eerste keer dat ik de wedstrijd met een wedstrijdlicentie reed, waardoor ik het op moest nemen tegen een aantal profrensters. Aangezien alle vrouwen tegelijk mogen starten stonden we ook met de dames met startlicentie in het startvak, wel zo gezellig. Toen het startschot eenmaal klonk vlogen we over de boulevard richting de twee gladde bochten voor de strandopgang. Dit ging redelijk goed, ik had een vrij snelle start en een goede plek dacht ik. Helaas eenmaal in het mulle zand aangekomen moest ik flink van mijn lijn wijken door de renster voor mij en verloor ik zo direct de aansluiting met de goede groep. Gelukkig met een aantal andere rensters een groepje kunnen vormen. Toen uiteindelijk de eerste groep business renners, deze rijden voor bedrijventeams hun eigen race, langskwamen konden we hierbij aanhaken en zag ik de damesgroep voor ons steeds dichterbij komen. Helaas verloor ik deze groep omdat ik flink moest uitwijken vanwege een vreemde rem- en stuuractie door een paar mannen voor mij. Hierbij belandde ik net niet in een diepe kuil met water maar daardoor verloor ik wel snel de groep. Balen en wachten tot de volgende groep langskwam waarmee ik tot de pier uit de wind kon rijden. Helaas kon ik door de drukte bij de obstakels hier niet lekker door het mulle zand fietsen en verloor ik onnodig best wat tijd. Ook bij de af- en opgang bij Castricum moest ik twee keer van mijn fiets door een renner voor mij die afstapte en plots opzij stapte. Mega balen, want hier kan ik zelf makkelijk fietsen normaal gesproken!
Met een pr, maar toch teleurgesteld
Uiteindelijk kwam ik, wel met een persoonlijk record, behoorlijk teleurgesteld over de finish. Er had zoveel meer in gezeten en met deze gedachte kom ik elke keer weer over de streep tijdens Egmond-Pier-Egmond. Het nadeel aan deze race waarbij iedereen mag meedoen is dat je soms terecht komt in groepen met redelijk onervaren fietsers wat betreft het strandracen. Dit heb je niet zo zeer bij de wat kleinere races, daar doen over het algemeen alleen de wat meer ervaren strandrijders mee. Vanwege het goede weer, de gezellige sfeer en de leuke gesprekken met mensen na de finish is mijn teleurstelling altijd redelijk snel weer gezakt. Morgen nieuwe kansen tijdens de MTB Beachrace in Renesse. En volgend jaar misschien met een goed gevoel finishen tijdens Egmond-Pier-Egmond 2024? Dat zou toch leuk zijn.
Veel succes morgen in Renesse Amanda! Morgenmiddag komt er nog een raceverslag van EPE online, dit keer van een Fietsvrouw uit de community. Benieuwd naar haar verhaal? Hou de website en socials dan in de gaten.
