Blogger Natasja deelt haar verslag van EPE, Kirsten in gesprek met winnares Tessa Neefjes en combi klassement renster Michelle de Graaf

Zaterdag was het dan zo ver. De grootse strandrace van Nederland "Egmond pier Egmond". In dit artikel lees je Natasja haar verhaal over haar deelname aan EPE. Natasja is een van onze vaste blogsters die regelmatig schrijft over fietsen combineren met het moederschap.
Een van de best gelezen artikelen komt van Natasja waarin zij op onderzoek ging wanneer je weer mag fietsen na je zwangerschap.  

Daarnaast heb ik, Kirsten, de winnares van dit jaar, Tessa Neefjes, geïnterviewd en Michelle de Graaf geeft ook reactie op haar wedstrijdweekend. Michelle deed net als vorig jaar mee met het combi-klassement. Dit betekent dat Michelle zondag ook nog de halve marathon van Egmond heeft gelopen.

Wel of niet mee doen?

Ik (Natasja) heb lang zitten twijfelen.. zal ik mee doen? Dit omdat ik nog niet geheel hersteld ben van m'n bevalling van 8 maanden geleden. Ik doe wat lukt en goed voelt. Ik heb genoeg ervaring op het strand dus daar lag het ook niet aan. Een week voor de wedstrijd hebben mijn vriendinnen mij toch overgehaald om mee te doen en heb ik me ingeschreven! Ik had er toch wel stiekem heel veel zin in. Hier is mijn verhaal:

Gezonde spanning

De start was op de boulevard van Egmond aan zee. Natuurlijk is het altijd spannend. En al helemaal deze thuiswedstrijd. De profs starten 11.00uur en ik zelf in het startvak van Le Champion om 11.20uur. Ik stond redelijk vooraan dus had lekker de ruimte. We reden langs de vuurtoren naar beneden waar dranghekken stonden tot op het strand. Er is altijd zoveel publiek dat komt kijken wat deze strandrace extra leuk maakt en je vleugels geeft op het moment dat je banden de eerste zandkorrels raken. 

Mul zand party

Het mulle zand bij een strand afgang is voor de meeste best spannend. Je fiets gaat alle kanten op en het is een kunst om overeind te blijven. Snelheid en spanning op je ketting houden,  je stuur vooral niet te krampachtig vasthouden maar wat losjes en laten gaan. Je wiel zoekt namelijk zelf een spoor. Als je tegen stuurt of remt gaat het vaak mis. En je moet natuurlijk vooruit blijven kijken. 

Naar de Pier en terug

Je rijdt in een rechte lijn door naar de Pier. De wind was west noordwest dus ik wist van te voren dat dit een waaier koers zou worden.. zowel heen als terug! Kop over kop volle bak. De eerste 15 kilometer ging super. Daarna kreeg ik toch weer last van mijn onderrug. Dit is iets wat ik heb overgehouden van mijn laatste zwangerschap. Ik vermoed dat dit nog met herstel te maken heeft dus had ik van tevoren bedacht goed naar mijn lichaam te luisteren. Zodra ik een tandje langzamer ga en de druk er van af is heb ik geen last. Dus voor mij een teken dat ik rustiger aan moet doen. Ik werd gelost en werd al gauw ingehaald door een ander groepje. Dit tempo kon ik wel volhouden en heb met dat groepje lekker gereden tot aan de Pier.

De Pier aangetikt

Daar gingen wij het strand af, een klein stukje over de weg trap omhoog (lopen) en via het duin/mulle zand weer naar beneden het strand op. Bij Wijk aan Zee moesten wij weer het strand af. Daar heb je een klim die ook wordt geregistreerd voor het klimklassement. De afdaling daarna is mul en er zit een heuveltje in om je snelheid te verminderen. Vanaf daar ga je het strand weer op en rijd je door naar Castricum aan zee.

Castricum aan zee 

Daar moet je het strand weer af, rij je van de trap af naar beneden, een rondje om het parkeerterrein en heb je 2 hindernissen met strobalen. Sommigen jumpen er over heen maar ik deed dat rennend. Vanaf daar weer volle bak terug naar Egmond aan Zee.

De laatste kilometers

Net voorbij Egmond binnen ( 4 kilometer voor de finish ) kreeg ik kramp! Ik moest aanzetten om bij mijn groepje te blijven en het schoot zo in mijn bovenbeen. Helaas gelost! Vanaf toen ben ik het tempo gaan rijden wat ik nog aan kon. Bij de hoofd strandopgang lukte het niet meer om boven te komen dus moest ik rennen. Een laatste klim om de vuurtoren heen en daar was de finish inzicht! 

Finish

38 kilometer precies in een tijd van 1.31uur. Ik had totaal geen verwachtingen en mijn doel was plezier hebben en uitrijden en dat is gelukt! Ik ben zeer tevreden en trots dat ik dit weer heb kunnen doen. Doe jij ook mee volgend jaar?

Winnares en Europees Kampioen Tessa Neefjes

In de afgelopen periode heb ik behoorlijk wat tegenslagen gekend, met het verlies van dierbaren, het klussen in mijn huis in Limburg wat langer duurde wat ik vooraf had verwacht. Wat ik niet als excuus wil gebruiken, maar daardoor heb ik wel een mindere trainingsperiode achter de rug.

Niet echt de ideale voorbereiding, maar ik hou van wedstrijden rijden en wilde deze winnen voor mijn oma's. Ondanks alle uitdagingen kijk ik er heel positief op terug, omdat ik er echt naar uitkeek om de strijd aan te gaan.

Foto: Stephan de Goede

Op het podium met Maud en Riejanne

De andere meiden van het podium zijn wegrensters die heel zijn in tijdrijden. Maud Rijnbeek (AG Insurance) is Nederlands Kampioen tijdrijden bij de beloftes, en Riejanne Markus (Visma | Lease a Bike)is Nederlands kampioen bij de Elite. 

Vanaf het begin waren er meteen waaiers. Het was meteen hard werken, en vooral op de technische zandstukken kon ik het verschil maken. Bij Wijk had ik al een klein gaatje, dat ze later dichtreden. Maar bij Castricum, met nog 6 km te gaan, kon ik echt het verschil maken op het klimmetje, het losse zand en de afdaling met trappen. Dus ja, op het technische gedeelte heb ik uiteindelijk dat verschil kunnen maken.

Vervolgens kon ik solo de finish bereiken in de Europees Kampioenstrui, dat maakt het extra bijzonder.

Tips

Ik denk dat het vooral belangrijk is om veel te oefenen op de strandstukken. Het is voor iedereen altijd lastig, maar oefenen is echt essentieel. Experimenteer met verschillende bandendruk. Soms wat harder, soms wat zachter. Vaak kun je met zachter weer beter door het zand, maar je moet testen om ook op het harde stuk goed te blijven rijden. Zoek de juiste balans. Het is ook belangrijk om achterop je fiets te zitten, zodat je voorwiel zich niet te veel ingraaft. Zo voorkom je dat je voorwiel in het zand zakt en je stilvalt als je weer op het zachte gedeelte komt.

"Wat maakt het strandfietsen en de bijbehorende wedstrijden voor jou zo bijzonder?"

Ik vind vooral het afzien geweldig. Binnen 10 minuten had ik al een bloedsmaak, en na de finish ben je helemaal kapot, dat geeft extra voldoening. Daarnaast is het altijd anders. Het hangt af van hoe het strand erbij ligt. Als het zand hard is, voelt het als een racebaan, net als een wegkoers. Een andere keer is het echt zwaar zand en moet je flink wat wattage trappen. De afwisseling van rechtdoor zoals op de weg en dan weer obstakels en trappen maakt het uniek. Het combineert eigenlijk alle disciplines - veldrijden, wegwielrennen, mountainbiken. De combinatie van snelheid en techniek maakt het voor mij echt leuk.

Ik ben ook blij dat bij Egmond leuke stukjes zitten, zoals bij Wijk aan Zee het klimsegment en bij Castricum het technische stuk met op- en afdalingen waar veel los zand ligt. Dat maakt het voor mij compleet.

Foto: Stephan de Goede

Waarom is het leuk om voor Fietsvrouwen mee te doen?

Die afwisseling is denk ik juist voor de Fietsvrouwen heel leuk. Een stuk van de bekende NH100, duinen, strand, technisch en harde ondergrond. Voor mij was het meteen aanpoten.

Tips voor volgend jaar: 

Kies echt de juiste banden. Schwalbe heeft goede strandbanden met slikprofiel, bijna het hele peloton rijdt ermee. Als je geen strandfiets hebt, doe dan mee op een mountainbike en zet de vering uit.

Oefen, oefen, en oefen nog meer. Loop met je fiets, oefen op en af trappen, maar vooral: Geniet! Het is zo'n leuk evenement, daar moet je echt van genieten

Foto: Stephan de Goede

In gesprek met Michelle de Graaf, top tien combiklassement.

“ Ik vind het sowieso een vet leuk weekend. Voor mij is het echt een thuiswedstrijd. We gaan op de fiets naar de start en na de koers fietsen we weer rustig naar huis waarbij de focus ligt op het herstellen voor de volgende dag, de halve marathon van Egmond.

Tijdens de wedstrijd voelde ik mij niet super goed, ik had niet voldoende getraind en besloot daarom op karakter de wedstrijd te rijden. De technische stukken gingen eigenlijk best goed, beter dan vorig jaar en daar was ik erg blij mee. Op de technische stukken kon ik het verschil maken. De meiden reden bijvoorbeeld op het strand bij mij weg, maar op de technische stukken kon ik weer naar hun toe rijden. De conclusie is dat ik gewoon te weinig uren heb getraind en daardoor ook wist hoe het kon gaan. 

Het rijden in het peloton met al die mensen aan de kant is wel gewoon echt heel erg leuk. Er is veel publiek en er zijn veel mensen die meedoen die pas voor het eerst op het strand rijden. Dat maakt het ook echt een leuke wedstrijd.

Herstel

Na de koers heb ik me meteen omgekleed, droge fietskleding aangetrokken en zijn we terug gefietst. Dat is ook echt goed voor het herstel, even rustig uitfietsen. Daarna staat het in het teken van goed eten en drinken. Even een eiwitshake erin en de rest van de middag op de bank! 

Hoe ging het zondag tijdens de halve marathon?

Ik zag dat je precies je tijd had gelopen die je van te voren als doel had gesteld. Ja, dat klopt! Echt grappig. Vorig jaar liep ik afgerond 1.48, dus ik had dit jaar als plan dat ik sneller wilde lopen dan vorig jaar. Daardoor had ik als plan om de hele wedstrijd een tempo te lopen, ongeveer rond 5.20/5.00 per kilometer en dan als doel om aan het eind nog te kunnen versnellen. Na 15 kilometer kon dat niet meer en was ik best naar de klote.

Toen ik de laatste bocht uit kwam en 1.44.30 op de klok zag staan, kon ik nog net naar mijn doel van 1.45.00 sprinten. Dat was precies gelukt!
Als overkoepelende doel had ik staan om top tien te halen in het combinatie klassement en dat heb ik precies gehaald.

Wauw, wat een mooie sportieve prestaties van alle drie de dames. Waar Natasja als doel had om te genieten en uit te rijden, ging Michelle voor een top tien plek in het combi klassement en ik gok dat Tessa voor de overwinning ging. Alle drie andere doelen, maar alle drie net zo goed! Bedankt dames voor jullie verhaal en inspiratie. Tot snel!