In mijn vorige blog hebben jullie kunnen lezen dat ik een paar hele leuke uitdagingen op mij lijstje had staan. Onder andere een fietsvakantie met 6 vriendinnen in de Vogezen én een tripje met ons gelegenheidsteam Switte4Energy, naar de Mont Ventoux. Die twee heb ik in mei kunnen afvinken.
Vogezen
Wat een avontuur was dat zeg! Ik ben van nature best wel honkvast en niet meteen een heel reislustig type. Dus dit tripje was in meerdere opzichten wel een uitdaging. Maar wat heb ik genoten!
Zondagochtend 30 april was het dan eindelijk zover, onze fietsvakantie in de Vogezen kon beginnen. Vroeg in het fietsseizoen inderdaad, waardoor er toch wel wat twijfels waren of er al genoeg power in de benen zat om alle klimmen te volbrengen. Maar na een tripje naar Teutoburgerwald en deelname aan de AGR kwam stukje bij beetje het vertrouwen in mijn eigen kunnen terug. Ik ben niet perse een snelle klimmer, maar doseren kan ik als de beste. Met dat gegeven in mijn achterhoofd ging ik, samen met de andere fietsvrouwen, met toch wel enige gezonde spanning op pad richting Le Tholy in de Vogezen.
Daar aangekomen werden wij hartelijk verwelkomt door onze gastheer Rutger van RudiRides. Die alle moeite had genomen om ons een dag eerder dan eigenlijk de bedoeling was te kunnen ontvangen. Aangezien wij allemaal uit het Noorden van Nederland komen (wat qua reistijd best nog wel een verschil is) leek het ons een goed idee om een dag eerder te vertrekken, zodat wij al op maandag een mooie rit zouden kunnen maken. Toch wel enigszins wat verreist werden de kamers verdeeld, tassen uitgepakt en nog even gezellig gekletst over de plannen voor de volgende dag. Aangezien het voor ons allemaal de eerste keer in de Vogezen was, heeft Rutger die avond nog een mooie rit voor ons uitzet om de omgeving alvast te kunnen verkennen.
Fietsdag 1: 42km - 770hm
Maandagochtend - fietstochtend! Ik heb er zin aan! Waar ik normaliter eerst ga ontbijten en dan pas mijn fietskleding aantrek, zie ik dat mijn vriendinnen al in volledige fiets-outfit naar beneden gaan voor het ontbijt. Zij hebben er overduidelijk ook zin in. Overbodig te zeggen dat ik dus ook maar mijn fietskleding aangetrokken heb en eigenlijk is dat reuze handig. Na het ontbijt gaan wij er op uit. Vanaf ons verblijf gaat het meteen omhoog. Dat is even wennen, maar goed te doen. Wij fietsen een prachtige route langs Lac de Gérardmer om vervolgens met een grote boog en een extra lusje van de mooie glooiende, natuur te mogen genieten. Er zitten best venijnige, steile stukken in van 13% en 16% maar wij hebben het allemaal gered. Trots op ons! Laat de rest van de vakantie maar komen
Fietsdag 2: 66km - 1319hm
Vandaag is de eigenlijke start van onze fietsvakantie. Rutger heeft gisteravond de briefing gedaan over de rit van vandaag. Op het programma een rit van 66km met het venijn in de staart….. 1 stevig klim in het begin en dan nog 3 flinke klimmen als “toetje”. Maar de rit is keurig opgedeeld in een koffiestop op + 22km en een lunchstop op + 45km, mooie overzichtelijke blokjes…. ik hou daar van! De weergoden waren ons goed gezind. In 1e instantie vertrokken met been- en armstukken en windjackje, maar die konden al redelijk snel uit. De koffiestop was bij een allerleukst Frans bakkertje die naast koffie ook nog overheerlijke eclares verkocht. Na al dat lekkers mochten wij nog een sanitaire stop maken bij de bakker en huphup.. weer op de fiets voor de volgende “etappe”…. op naar de lunch! Rutger had een superleuke lunchplek bedacht, maar helaas was deze gesloten. Dan maar doorfietsen naar een ander restaurant die een klimmetje verderop lag. En dat was geen straf hoor, de natuur is daar prachtig en het was ook nog eens heerlijk weer. Volop genieten dus! Na de lunch konden wij met hernieuwde energie de laatste klim bestormen. Moe maar zeer voldaan kwamen wij weer aan bij ons chalet en waren wij helemaal in de mood voor de dag van morgen! De koninginnenrit van deze week.
Fietsdag 3: 86km - 2030hm
De wekker gaat vroeg vandaag. Op het menu een rit van 3 serieuze bergen; Ballon d’Alsace, Planche des Belles Filles en Ballon Servance. Uiteraard alweer helemaal in wielertenue verschijnt iedereen aan het ontbijt, klaar om de dag vol enthousiasme te beginnen. Helaas kon een van de meiden niet mee op avontuur vanwege een net herstelde elleboogbreuk en de dagen hiervoor bleek al dat dat nog niet helemaal lekker ging.
Deze keer kunnen we niet meteen op de fiets, maar gaan we eerst met de auto naar het startpunt aan de voet van Ballon d’Alsace (9km lang, 6,9% gem. stijgingspercentage) Daar kan een ieder nog een plasje plegen en is er natuurlijk nog een fotomomentje en dan gaat het gebeuren. Zoals ik al vertelde ben ik niet een echte klimmer….. mijn klimbenen zijn het beste na de klim zeg ik altijd maar. Ik ga rustig van start in de wetenschap dat dit pas de eerste beklimming van de dag is en dat de tweede, La Planche des Belles Filles, de meest lastige is en dan komt er ook nog een derde, waar de verzuurde benen nogmaals hun best zullen moeten doen. Al rustig peddelend op het koffiemolentje-standje kijk ik om mij heen en geniet ik van al het moois wat de Vogezen te bieden heeft. Twee van mijn vriendinnen hangen achter mij in mijn wiel en al rustig kwebbelend komen wij boven, waar de anderen op ons staan te wachten. Met z’n allen naar beneden en op naar La Planche. En wat een klim is dat zeg!! Slechts 7km lang met een gemiddeld stijgingspercentage 8,8% met vlak onder de top een stuk van 20%! Dat laatste stuk kon ik echt niet fietsend bij op komen (zelfs niet zig-zaggend), daar heb ik echt even moeten lopen en zelfs dat viel niet mee. Maar wat een overwinning voor de fietsvriendinnen uit het hoge Noorden waar iedere kilometer vlak is en het altijd waait 😉. Bij het welbekende bord uiteraard weer een fotomomentje en dan hup… dezelfde weg naar beneden om aan de laatste klim van de dag te beginnen, Ballon de Servance, 13,8km lang en gemiddeld 4,9% stijgingspercentage. De meest vriendelijke beklimming van vandaag, maar met de vorige beklimmingen in de benen, ook wel een lastige. En ook deze beklimming is werkelijk omgeven door het mooiste natuurschoon wat je je maar kunt bedenken. Dit was een dag genieten met een hele grote G.
Fietsdag 4: 61km - 1100hm
De laatste fietsdag is aangebroken. Gisteravond overlegd wat voor route er vandaag op het menu zou staan en iedereen was unaniem dat er nóg een Col in de Vogezen gefietst moest worden, Col de La Schlucht vanuit Gérardmer. Met zijn 13,8km lang en gemiddelde stijging van 3,5% een prima toetje van een fantastische week. Ook hier was ik weer overdonderd door de prachtige omgeving van de Vogezen. Het uitzicht over Lac de Longemer in het begin van de klim is adembenemend en tijdens de hele beklimming zie (en hoor) je kleine overal watervalletjes. Op de top hebben wij een prima lunch genoten om vervolgens weer af te dalen en langs de andere kant van het meer weer terug te fietsen naar ons chalet.
Dag 5: 743km op naar huis.
Helaas…. aan al het goede komt een eind. Zo ook aan dit fantastische fietsfeest! De boel word weer ingepakt, auto’s volgeladen, fietsen op de fietsdrager gezet en wij laten de Vogezen achter ons. Allemaal weer een ervaring rijker en vol plannen voor een volgend avontuur.
Op mijn volgende uitdaging hoef ik niet zo heel lang te wachten. Midden mei vertrek ik alweer voor een weekje vakantie naar La Roche-sur-Céze en een week later naar Malaucène, naar de….
Mont Ventoux
Na een heerlijke week vertoeven en fietsen in- en rondom het mooie, pittoreske La Roche-sur-Céze samen met mijn man, rijden wij verder naar Malaucène. Daar hebben wij samen met vrienden uit ons gelegenheidsteam Switte4Energy (11 jaar geleden ontstaan uit deelname aan Challenge Mont Ventoux in de strijd tegen energiestofwisselingsziekten bij kinderen) een huis gehuurd aan de voet van de Mont Ventoux, met als doel deze in ieder geval 1x te beklimmen vanaf deze kant. De kant van Bédoin heb ik meerdere keren gedaan, Sault 1x tot bijna de helft (gestrand tijdens mijn poging Cinglé du Mont Ventoux te worden) en Malaucène 1x eerder en wat is blijven hangen is dat ik dat de mooiste kant vind vanwege de openheid en het wijdse uitzicht wat je daar hebt. Wij hadden vooraf geen duidelijke planning gemaakt over wanneer de uitdaging met de berg aan de te gaan en lieten ons besluit dan ook maar afhangen van de weergoden. Maandagavond werd het besluit genomen om de volgende dag te gaan. Eén van onze vrienden, Jeroen, ging voor de 3e keer de uitdaging aan om op 1 dag van alle drie de kanten omhoog te fietsen en uiteraard is dat hem gelukt! Trots op hem!
Wij vertrokken ‘s ochtends om 09:00 uur vol goede moed. Het eerste stuk is redelijk te fietsen met een stijgingspercentage zo tussen de 5-8%. Ik ging weer in de koffiemolen-modus en met een lekker muziekje op mijn aftershocks ging het eigenlijk best prima. Tot ik het 10km punt naderde, daar schiet het stijgingspercentage omhoog, wisselend tussen 10-12%. Doordat ik hem al eens gefietst had, wist ik dat na dit taaie stuk een vriendelijker stuk komt. Maar man-o-man…. er leek geen eind aan te komen. De koffiemolen was veranderd in zwaar gestoemp en geploeter. Steeds als ik dacht, nu ben ik er, stond er weer een paaltje langs de weg met vermelding van het stijgingspercentage in dubbele cijfers. Om moedeloos van te worden. Ik was nog niet gestopt en wilde ik ook eigenlijk niet, maar ik kon niet meer. Bij de eerste volgende mogelijkheid dus toch maar de voeten aan de grond in de hoop weer wat soepel op te kunnen stappen. Na even stilgestaan te hebben en wat gegeten en gedronken te hebben kon ik redelijk makkelijk weer opstappen, ondanks de 11% stijging, om mijn weg naar boven te vervolgen. En wat denk je….. juist, na nog geen 200m verder werd het minder stijl, was ik nu maar doorgefietst dat laatste stukje. Maar goed, de benen konden weer in de rondte en ik merkte dat ik weer om mij heen ging kijken hoe mooi het daar eigenlijk is. Bij ski-gebied Mont Serein ben ik weer even gestopt om vervolgens het laatste stuk naar de top te bedwingen. Wanneer je vanaf Malaucène fietst, zie je, in tegenstelling tot de Bedoin-kant, lange tijd niet het zo kenmerkende torentje op de top en wanneer hij in beeld is, dan ben je er ook bijna! Met nadruk op bijna, want er moeten nog wel wat hoogtemeters overwonnen worden. Op het punt dat ik het torentje zag ben ik nogmaals gestopt, want daar is het echt prachtig. Aan de ene kant een kale berg met bovenop het torentje en aan de andere kant een magnifieke vallei met uitzicht op de Alpen.
Met goede moed weer opgestapt om het laatste stuk te doen, wetende dat ik nog een paar flinke stijgingspercentages (8-9%) voor de kiezen krijg. En ineens zie ik daar het weerstation al! Okee, dan is het nog ongeveer 1km. en 2 bochten en dan ben ik er. Jaaaaa, weer gehaald! Ik ben blij en ook best een beetje trots op mezelf, toch maar weer mooi geflikt. Die berg blijft even verschrikkelijk dan dat hij mooi is.
Mijn man en mijn nichtje/teammaatje Sieta zijn al boven! Supersterk van die 2. Ook onze steun en toeverlaat (en fotograaf) op de berg, Eric, is er en schiet nog een mooi plaatje van mijn laatste krachtsinspanning. Het duurt niet eens zo heel lang voor onze andere teamleden er ook aan komen. De club is compleet op de top en er moet natuurlijk een foto genomen worden bij het welbekende bord op de top.
Dan snel afdalen richting Bedoin. Bij Chalet Reynard treffen we Jeroen ook nog. Die heeft even een korte pauze na 2 beklimmingen. Hij vertrekt weer richting de top, wij richting koffie en lunch beneden. Via Col de Madeleine fietsen wij weer naar ons huisje, waar ik een verfrissende duik neem in het zwembad.
Want een fantastische, sportieve dag was dit toch weer! Op naar nog veel meer leuke fietsritjes
(Uiteraard zijn er in de afgelopen 14 dagen nog veel meer leuke ritjes gemaakt. Op mijn Instagram (@gwouda) vind je nog veel meer foto’s van leuke ritjes en tripjes.)
