Geschreven door Maks
Hi Fietsvrouwen! Hoe kun je een jaar nou beter afsluiten dan met een pittige fietschallenge? Ik hoor jou – en mijzelf – nu denken; met die natte en koude weersomstandigheden en de drukte die er normaal al is rondom de kerstdagen, zijn er leukere opties. Toch besloot ik in december 2021 voor de eerste keer deel te nemen aan de Festive 500, een challenge die is opgezet door de Rapha Cycling Club.
De Festive 500
Simpel gezegd is de challenge als volgt: fiets 500 kilometer op de acht dagen tussen kerstavond en oudjaarsdag. Hoe je deze dagen invult is helemaal aan jezelf. Iedere dag een rit van ongeveer 60 kilometer, of wat langere ritten afgewisseld met rustdagen. Sommige diehards kiezen er zelfs voor om de volledige kilometers in één dag uit te rijden!
De extra moeilijkheid is natuurlijk om onder de natte en koude omstandigheden de kilometers te maken. Toch tellen ook de kilometers vanaf de indoor trainer mee voor als buiten fietsen er echt niet in zit.
Ik besloot deel te nemen om twee redenen. Ten eerste omdat ik het bij de Festive 500 van 2020 zo gaaf vond om andere wielrenners te volgen die meededen. Ik vond de challenge destijds écht iets voor heel fanatieke wielrenners en kon mijzelf nog niet indenken dat mij dat ook zou lukken. Nadat ik in 2021 veel meer uren maakte op mijn racefiets besloot ik mijzelf toch uit te dagen. Mijn tweede reden was dat ik nog precies 500 kilometer moest maken om mijn kilometerdoel voor het jaar te gaan halen. Dat gaf natuurlijk de extra motivatie!
Mijn ervaring; een goede start
Ik trapte de Festive 500 af met een solo rit buiten van 63 kilometer. Het was koud met veel wind, maar ik heb iedere kilometer genoten van een voor mij nog nieuwe route. De dag erna, op eerste Kerstdag, fietste ik dezelfde afstand maar dan op Zwift. Dat ging wel lekker zo! Tweede kerstdag vierde ik met mijn familie. Zoals passend bij een echte kerstdag heb ik op deze dag vooral veel gegeten en lol gehad, en het sporten dus even links laten liggen.
De volgende dag zou ik dat weer goedmaken want ik had een rit van ruim 100 kilometer op de planning! Was dat even balen toen ik na 20 kilometer een lekke band reed… Tijdens het wisselen van de band brak ook nog eens het tussenstukje voor mijn CO2 patroon af óp mijn ventiel, waardoor ik niet verder kon. Tja wat doe je dan? Ik ben naar een dorpje gelopen en mocht daar een uurtje binnen wachten bij een kaasboerderij tot iemand mij op kwam halen. De warmte en gastvrijheid daar maakte mijn dag weer goed, maar natuurlijk baalde ik enorm van de materiaalpech, want mijn planning liep behoorlijk mis zo.
Dan maar op Zwift…
Ik besloot nieuwe banden te bestellen (mijn huidige banden waren bijna onmogelijk om te wisselen en reden snel lek) en ik had een nieuw tussenstukje voor mijn CO2-patroon nodig. Ik hoopte mijn laatste ritten nog op mijn fiets te kunnen maken, maar in de tussentijd moesten de kilometers dan maar virtueel gereden worden op Zwift.
Dinsdag reed ik ’s avonds 60 kilometer en de volgende ochtend zette ik mijn wekker vroeg voor een virtuele 150 kilometer. Ik begon met goede energie, maar jeetje, dit was vooral mentaal wel echt pittig. Ik houd van wielrennen door het últieme gevoel van vrijheid dat het geeft. Het verkennen van de omgeving en genieten van het buiten zijn. Wanneer ik op die manier kan genieten gaan de kilometers vanzelf voorbij. Op Zwift heb je het voordeel dat er geen ongemakken zijn van het weer of materiaalpech, maar wát is het saai bij zo’n lange afstand!
Serietje aan en gaan dan maar! Heel wat afleveringen en vijf uur en drie kwartier verder was ik klaar. Zo, die voelde ik wel even in mijn benen. Binnen fietsen is toch wel heel anders dan buiten!
Er kon natuurlijk niet stilgezeten worden, want ik moest nog 140 kilometer. Deze reed ik verspreid over de twee laatste dagen van het jaar. Helaas allebei de ritten op Zwift omdat ik wachtte op mijn nieuwe banden en de levering hiervan vertraagd was.
Achteraf gezien baal ik echt dat ik niet meer buiten heb kunnen fietsen, maar wat was het alsnog tof om mee te doen aan de Festive 500! Fysiek merkte ik dat mijn lichaam de laatste dagen echt naar een rustdag snakte, maar vooral mentaal merkte ik dat ik mijzelf wel echt moest pushen en het fietsen voor alles moest zetten in deze week. De challenge heeft echt mijn grenzen, zowel fysiek als mentaal, weer een stukje verlegd.
Komend jaar wil ik meer lange afstanden gaan fietsen en gaan bikepacken. De Festive 500 zag ik vooral als een hele goede training voor deze aankomende fietsplannen.
Of ik volgend jaar weer meedoe? Jazeker! Maar dan wel met meer ritten buiten; zoals de challenge voor mijn gevoel toch wel hoort!
Maks is uiteraard ook te volgen op Instagram. Fietsvrouwen kun je ook op Instagram en Strava volgen.
