Korte broek, korte mouwen en zonnebrand op je kuiten. Dat is niet gebruikelijk wanneer je buiten gaat trainen in februari, tenzij je naar Spanje gaat voor een trainingsweek! Veel (prof)teams vertrekken in de winter voor trainingskampen richting Spanje om daar uren te kunnen maken op de fiets. Mijn team ging niet op trainingskamp naar Spanje dit jaar, maar zelf ben ik wel een week naar Spanje gegaan, samen met mijn broer en vriend. Wij zaten zeven dagen in een heerlijk huisje (met jacuzzi voor ultiem herstel na de trainingsritten) in een rustige wijk aan de rand van de stad Calpe. Vandaag vertel ik je graag meer over de trainingsweek die ik hier heb gehad!
Trainen, eten slapen
Vertrokken vanaf een regenachtig Schiphol, landden wij op het zonnige vliegveld van Alicante. Nadat we de koffers hadden uitgepakt, haalden we onze huurfietsen op om alvast een rondje los te rijden en aan de fietsen te wennen. Wij waren twee keer eerder in deze regio geweest, dus we wisten al wat mooie trainingsrondjes die we zouden gaan doen. Met mijn trainer had ik afgesproken dat ik gewoon lekker uren zou maken met een relatief rustige trainingsrit halverwege.
Op maandag reden we een redelijk vlakke rit om rustig te beginnen. Althans, je rijdt daar nooit echt vlak. Na ruim drie uur kwamen we met 80 kilometer en 1100 hoogtemeters weer terug in ons huisje om daarna heerlijk te ontspannen in de jacuzzi. De langste rit van de week reden we op dinsdag, met een klim van 20 kilometer lang. Voor 125 kilometer met 2100 hoogtemeters waren we vijf en een half uur onderweg. Deze voelden we aardig in de benen dus op woensdag was het tijd voor een rustigere ronde met lekkere lunchpauze. En als je in de omgeving van Calpe bent dan kun je de Velosol Cyclingbar niet overslaan. Hier komen alle wielrenners wel een keertje genieten van de goede koffie en het lekkere eten. Deze keer koos ik voor de pannenkoeken, die zijn daar echt heerlijk!
Coll de Rates en Puerto de Bèrnia
Donderdag was het tijd voor dé klim van de omgeving, de Coll de Rates. Een bekende wielrennersklim waar menig test op wordt uitgevoerd door de profteams. Het is een mooie geleidelijke klim met prachtig uitzicht, afzien maar toch ook genieten. Na een klein stukje afdalen kwam de volgende klim naar de Sa Creueta, een beetje valsplat omhoog eindigend in een pittig steil stuk van 15%. Hiervan moesten we vrijdags weer wat van herstellen, dus reden we een kortere vlakkere ronde. Zonder zon deze keer, want helaas waren de laatste twee dagen van de week qua weersomstandigheden wat minder. Een andere zeer bekende klim is de Puerto de Bèrnia, deze hebben we op zaterdag gereden als mooie afsluiter van een fantastische trainingsweek.
Fysiek sterker en mentaal opgeladen
Op zondag vlogen we vermoeid maar voldaan, na 515 kilometer en ruim 9000 hoogtemeters terug naar het vlakke Nederland. De week na het trainingskamp staat in het teken van rusten en herstellen om daarna het trainen weer op te pakken zodat de week in Spanje het meest effectief is. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal heeft deze week mij heel goed gedaan. Soms is het best pittig om veel trainen te combineren met een bijna fulltime baan! Door even een week alleen te hoeven fietsen en te ontspannen zonder aan werk te hoeven denken, ben ik fysiek sterker geworden én mentaal weer helemaal opgeladen. Ik raad het iedereen aan om eens een weekje in de zon te gaan fietsen in de winter!
