Mijn goede voornemen voor 2023 was om zo min mogelijk nee te zeggen tegen leuke dingen, dus toen ik in de eerste week van januari een appje kreeg of ik mee wilde naar een mountainbike weekend op Ameland hoefde ik niet lang na te denken! Twee maanden later was het zover, op 11 en 12 maart vond MTB Ameland plaats. Dit weekend werden er verschillende dingen georganiseerd, maar één ding stond centraal en dat was de mountainbike. Op zaterdag begon het evenement met een cross duathlon in de ochtend en in de middag een mountainbike race over rondes van 8 kilometer waarbij je kon kiezen tussen de wedstrijd (4 rondes) of de fun wedstrijd (3 rondes). Dit kon individueel of in teams. Zondag startte vroeg in de ochtend de marathon wedstrijd over 95 km plaats, maar kon je ook kiezen voor een toertocht met verschillende afstanden. Voor iedereen die van mountainbiken houdt dus wel iets te kiezen op Ameland!
Teamrace en toertocht
Zelf had ik mij ingeschreven voor de team race op zaterdag en de toertocht op zondag. Vrijdagmiddag vertrok ik samen met mijn fietsvriendin (en teammaatje voor de zaterdagrace) richting Friesland om daar met de boot over te kunnen naar het eiland. En onverwachte sneeuwstorm maakte het dat we de geplande boot misten, maar gelukkig nog wel mee konden met de laatste boot die dag. Door het missen van de boot misten we helaas ook het diner met de fietsvrienden die al op het eiland waren, maar we mochten gelukkig nog aanschuiven voor het toetje (niet onbelangrijk). Ik was nog nooit op Ameland geweest en was dus erg benieuwd, maar aangezien we in het donker aankwamen moest ik nog een nachtje slapen voor ik het eiland kon zien. We sliepen met een groep van vijf personen in een fijn huisje vlakbij de start. Na een gezellige avond, een prima nacht en een rustige opstart ochtend met een goed ontbijt maakten we ons klaar voor een rondje warmrijden en het ophalen van de startnummers. De wedstrijd startte pas om 14:45 uur dus we konden relaxen.
Toch was ik blij met de keuze voor deze fiets want de duinpaadjes waren flink hobbelig wat met een full suspension mountainbike toch wat prettiger rijdt.
De race
Uiteindelijk was het dan toch echt tijd om naar de start te gaan. Het was behoorlijk koud ondanks het zonnetje, maar van de sneeuwstorm de dag ervoor was inmiddels weinig meer te zien. Mijn teammaatje startte met de eerste ronde van 8 kilometer, daarna mocht ik. Terwijl ik wachtte tot zij haar eerste ronde zou finishen en ik het over mocht nemen werd ik best koud. Dit zorgde ervoor dat ik flink moest inkomen toen ik eenmaal van start mocht. De ronde startte met een hobbelig, bochtig stuk door de duinen waarna je een stuk strand kreeg om weer te finishen met een hobbelig stuk bos en duinen. Op het strand hadden we gelukkig wind mee, daar werden mijn spieren eigenlijk pas echt goed warm. Toen mijn teamgenoot het na mijn rondje overnam voor haar tweede ronde koelde ik weer best wat af voor ik aan de laatste ronde mocht beginnen. Dit was best wel lastig, gezien ik sowieso altijd even nodig heb om op gang te komen, maar het maakte de race niet minder leuk! Gezien het korte rondes waren kon je wel echt even alles geven en door de pittige route ging ik dan ook aardig stuk op die 8 kilometer. We zijn uiteindelijk als eerste damesteam gefinisht, maar omdat er niet zoveel teams ingeschreven waren hebben ze alleen een overall podium gedaan en wij hadden 5 mannen teams boven ons in de uitslag. Helaas dus niet het podium mogen beklimmen.
De toertocht
Na een goed verzorgde pastamaaltijd vertrokken we weer richting ons huisje om lekker te douchen en te relaxen. Op zondag stond de toertocht op het programma en wij waren van plan op tijd te starten en de langste afstand te doen, 95 kilometer. Toen we in de ochtend het gordijn opentrokken was het opnieuw wit van de sneeuw en sneeuwde het dan ook nog behoorlijk. Dit zou rond 9:30 uur stoppen volgens de weerapps.. Iets later richting de start met in ons achterhoofd dat we de route altijd nog konden inkorten dan maar. Eenmaal gestart was het niet meer aan het sneeuwen, maar bleef het voor ongeveer twee uur miezeren. Goed warm aangekleed dus dit mocht de pret niet drukken. Het parcours was wel flink drassig, zeker aan de oostkant van het eiland, wat het behoorlijk zwaar maakte. Na 30 kilometer had ik het al aardig zwaar, maar toen konden we even wat eten en wat warms drinken bij de verzorgingspost. Hierna werd het gelukkig droog en vervolgden we de route richting de westkant van het eiland, naar de vuurtoren. Op weg hiernaartoe begon zelfs de zon te schijnen! Bij de vuurtoren kwamen we na ongeveer 60 kilometer weer een verzorgingspost tegen om even bij te komen en weer wat warms te drinken, want ondanks de zon was het niet bepaald warm. De omstandigheden werden wel steeds wat beter en ook het langere stuk strand was goed te doen. Ik was op mijn mountainbike met achtervering (Trek SuperCaliber) en miste stiekem wel mijn strandfiets met gladde bandjes op dit stuk. Toch was ik blij met de keuze voor deze fiets want de duinpaadjes waren flink hobbelig wat met een full suspension mountainbike toch wat prettiger rijdt. Omdat we één lusje hadden overgeslagen kwamen we na 83 kilometer met een blubberige fiets, verzuurde beentjes en een voldaan gevoel weer terug bij de startplaats. Hier konden we gelukkig onze fiets even schoonspoelen en bijkomen met een koffie. Na een warme douche in ons huisje vertrokken we weer richting de laatste boot naar het vaste land.
Wat een ontzettend gaaf goed georganiseerd evenement was dit! Mijn allereerste keer op Ameland was echt geslaagd. Onwijs genoten en echt voor iedereen die een mountainbike heeft (of zelfs met een gravelbike zou het wel te doen zijn denk ik) is dit echt een aanrader om eens aan deel te nemen. Er deden redelijk wat vrouwen mee, maar ik ga er vanuit dat dit er de komende jaren natuurlijk alleen maar meer gaan zijn, toch?!
