Net als 14.999 anderen fietste ik gister de Friese Elfstedentocht. Zaterdag deelde ik nog wat last minute tips, maar gister was het dan echt tijd voor mijn eerste keer. Het was een fantastische ervaring waar ik onwijs van heb genoten. In dit verslag deel ik mijn ervaring en wil ik mijn dank uitspreken naar de vrijwilligers, maar ook mijn bewondering en blijdschap uiten want ik heb zóveel fietsende vrouwen gezien. Daar maakt mijn hart altijd extra sprongen van. Lees je mee naar mijn ervaring?
Mijn langste afstand ooit
Voordat ik helemaal in ga op mijn ervaring, vind ik het leuk om nog wat context te geven. Al jaren wilde ik ooit eens de Friese Elfstedentocht fietsen. Leek mij een prachtig bucketlist ding. Mijn allereerste (serieuze) relatie reed altijd elk jaar met zijn vader en twee broers de Elfstedentocht, een keer heb ik hem binnen gehaald in Bolsward en dat vond ik destijds echt iets moois. Ooit wilde ik dat ook, maar lang dacht ik het niet te kunnen.
Volgens Strava was mijn langste afstand voor mijn deelname, in 2022. Dit was namelijk 126,2 km tijdens het Fietsvrouwen Ardennenweekend. Het was al lang het plan om deze afstand uit te breiden, maar dat gebeurde niet en lang dacht ik daardoor dat ik het niet meer kon. Dat het niet in mij zit. Dat is in mijn koppie gaan zitten. Stom, want ik weet dat ik een dieseltje ben, maar ik heb deze het afgelopen 1,5 jaar nauwelijks ingezet en dat is zonde. Heeft geen zin om daar nu nog over te piekeren, maar het is wel een hele mooie bevestiging dat we dus zoveel meer kunnen dan we denken. Dat wil ik jou ook meegeven. Je kan zoveel meer dan je denkt! Voor deze tocht heb ik redelijk wat JOIN trainingen gedaan, maar veelte weinig lange afstanden. Toch had ik weinig spanning voor de Friese Elfstedentocht. Dit kwam grotendeels doordat ik met (oa) met Femke op pad was en die mij vooraf al zei: "Dit lukt jou makkelijk". Daar vetrouw ik op, zij weet hoe ik fiets en daardoor durfde ik daar blindelings op te vertrouwen.
Daarnaast wist ik van alle verhalen dat er ook veel mensen meedoen op een tandem, maar ook mijn ex reed de tocht vaak terwijl hij daar omheen nauwelijks fietste. Daarom dacht ik steeds "als zij dit kunnen, kan ik dit ook!" En dat bleek ook zeker zo te zijn.
Zullen we gezamenlijk afspreken dat we onszelf niet meer klein houden, dat als je dat leuk vindt, je uitdagingen aan mag gaan, dat je grootste overwinning vooral mentaal is. Dat als je er zelf echt in geloofd, er zoveel mogelijk is? Jij en ik kunnen dat. Echt. Bij deze hoop ik echt dat jij ook dit vertrouwen krijgt, dat gun ik je.
Voorbereiding
Mijn voorbereiding qua fietsen zat hem vooral in lekker fietsen, trainen om fitter te worden en natuurlijk op het klaarstomen voor de Fietsvrouwen Reizen. De Elfstedentocht was een tussendoel voor mij, geen hoofddoel. De dagen ervoor probeerde ik goed te slapen, op tijd vooral, wat ik ook aanbeveelde in het "last minute tips" artikel. Alleen is dat helemaal niet gelukt, haha! Wel heb ik bewust wat meer koolhydraten gegeten en veel water gedronken. Verder zorgde ik ervoor dat ik mijn spullen op tijd had klaar staan, fiets in orde gemaakt en Femke vertelde wat het doel was qua gemiddelde snelheid. Om op tijd bij de start te zijn en nog een beetje slaap te kunnen hebben, sliep ik bij Femke thuis. Sinds een paar jaar fietsen zij met een groepje vrouwen samen de Elfstedentocht, ik mocht slechts aanhaken waar ik mega blij mee was want het was erg gezellig. De vader van een van de dames die meedeed was onze soigneur. "Opa" heeft vroeger zelf 3x de Elfstedentocht geschaatst en zichtbaar genoot hij van alle voorbereidingen en de dag zelf. We hadden een aantal plekken met hem afgesproken waar hij stond met drinken, eten en support. Echt fantastisch, maar zoals in de community door Mirjam al werd aangehaald, is dat natuurlijk geen must. De organisatie heeft echt veel verzorgingsposten onderweg en je kunt natuurlijk zelf genoeg meenemen op de fiets.
De tocht
De Friese Elfstedentocht voelt echt als een (Fries) Volksfeest. Wát een sfeer en gezelligheid. Langs de kant stonden zoveel lieve mensen. Kids die high fives gaven, een praatje met de vele vrijwilligers en meer. Ik was onder de indruk over hoe alles verliep en hoe goed alles in elkaar zit. Echt chapeau naar de organisatie en vele vrijwilligers. Het was mede daarom een top ervaring.
Via Femke en de vele andere Fietsvrouwen die al eerder de Elfstedentocht reden wist ik hoe het in zijn werk ging, maar je weet dit pas écht als je het natuurlijk zelf ervaart. Direct toen de wekker ging stond ik op, ik had er zoveel zin in. Van te voren hadden we afgesproken zo'n 24 km/h te willen fietsen. Dat is perfect gelukt, want we hebben zelfs 25,4 gemiddeld gereden. We reden de tocht met een groepje van 8 waardoor we ook goed bij elkaar uit de wind konden zitten, of natuurlijk aan konden haken bij een van de vele andere groepen. Mijn grote valkuil is namelijk fietsen met tegenwind, haha. Ik ben daar zó slecht in, maar ik ga daar mee aan de slag, ik wil daar sterker in worden - het is vooral een mentaal ding, haha.
Continue konden we een vrij stabiel tempo houden en de wind stond ook prima. Mijn hartslag bleef mooi laag en doordat ik goed bleef eten en drinken heb ik maar 1x een klein dipje gehad. Dit komt omdat ik eigenlijk voor het mooie net iets te weinig gelletjes bij mij had, mijn voorraad was op, haha. Toch heb ik het er prima mee gered. Dat dipje was zo voorbij doordat ik mijn enige gelletje die ik nog had toen nam. Ik had namelijk de helft van mijn sportvoeding in de auto liggen, toen we weer bij de auto waren heb ik die dus gepakt ;).
Gedurende de tocht hebben we ook twee keer flinke regen gehad. Net na de soep in Bolsward reden we de donkere lucht in. Onweer, hagel en veel regen zorgde voor een kletsnat pak, maar het mocht de pret niet drukken. We reden lekker door en eigenlijk vind ik dat dus heerlijk, ik kan alleen niet goed uitleggen waarom precies, hahah!
In de auto had ik een reservetasje met extra voeding, maar ook met een ander shirt. De ochtend begon ik namelijk met lange mouwen, na een bepaald deel wisselde ik die in voor korte mouwen, na de eerste stortbui wisselde ik die weer voor lange mouwen. Daar was ik erg blij mee.
Doordat het continue zo lekker ging, ik goed ben blijven eten en drinken en dus nauwelijks dips heb gehad, hadden Femke en ik nog wat energie over. We reden een stuk achter een groepje mannen die behoorlijk aan het stoempen waren. Waarop ik tegen Femke zei, ah neem even van die man over, dan kan hij ook even rusten ;). Dat hebben we geweten, want mega fitte Femke drukte het gaspedaal in en weg was ze. Gelukkig hield ik haar wiel en reden we zo verder. De mannen haakte niet aan, gelukkig deden Marit en Claudia (die ook met ons meefietste) dat even later wel. Zo reden we het laatste stuk nog even een hard tempo. Dit was direct de bevestiging - opnieuw - dat ik echt fitter ben dan ik dacht. Stom hoe klein je jezelf soms kan maken. Net voor de finishlijn stopte we even zodat we samen met de andere van de groep de finish over konden. Dennis en de rest van het support team stonden daar ook weer.
Want niet alleen "opa" en de kids van Lianne waren team support, Dennis (mijn vriend) is ook vanaf Marssum mee geweest. Bij alle stop plekken die we met "opa' hadden afgesproken stond hij ook, als raxende reporter van Fietsvrouwen op onze Instagram. Ik vond het zo onwijs fijn en leuk dat ie dat heeft gedaan. Hopelijk hebben jullie daar ook van genoten. Na de tocht en het ophalen van onze laatste stempel + kruisje reden we naar Femke haar huis. Waar Dennis ook weer was. Ik wilde namelijk graag naar huis, maar wilde in verband met de vermoeidheid niet helemaal alleen rijden. Zo reden we mooi achter elkaar naar huis, met een tussenstop bij de M. Heel soms is dat oke, toch? ;)
Ode aan de Fietsvrouwen
Dit artikel is niet compleet zonder een Grote Ode aan alle Fietsvrouwen die ik gister heb gezien. Wauw. Wat waren er veel dames die deze tocht hebben gereden. Jong, oud, jullie waren er met heel veel en dat vond ik zó gaaf. Wat mooi om te zien dat zoveel van jullie hier aan mee hebben gedaan. Ook in de community zie je veel mooie berichten voorbij komen van jullie, dat maakt mij enorm trots.
Daarnaast nogmaals een dank aan de organisatie en de vele vrijwilligers en bewoners langs de kant dat de dag zo'n succes was. Het lijkt mij waanzinnig gaaf als we volgens jaar met nóg meer Fietsvrouwen aan de start kunnen staan. Daar heb ik nog wel een leuk idee bij, want in juli lanceren we een nieuwe fase van Fietsvrouwen. Daar vertel ik snel meer over. ;)
