Mijn eerste 165 km tijdens de Vuelta Holanda toerversie
Nadat ik in mei meeging met het Fietsvrouwen Ardennenweekend leek het mij leuk om met mensen uit diezelfde groep de Vuelta toerversie van 110 kilometer te fietsen. Een paar weken voor de start besloot ik toen ik met Katja (die ik ook tijdens het Ardennenweekend leerde kennen) in Duitsland op vakantie was, dat we ook wel de 165 kilometer versie konden doen.
Zo gezegd zo gedaan; we meldden ons aan voor de langste afstand. Het eerste deel van deze route zou hetzelfde zijn als de 110 kilometer versie, zodat we toch een stuk samen konden fietsen met anderen. Daarna zouden onze wegen splitsen.
Hitteprotocol
13 augustus was het zo ver. Vanwege het hitteprotocol was onze starttijd al tussen 7 uur en half 8. Dat betekende dat ik om 6 uur al vertrok richting het NAC stadion in Breda, waar de start en finish plaatsvond. Lekker vroeg dus, maar top geregeld dat we zo de meeste kilometers al voor de hete middag konden maken.
We begonnen vooraan het peloton. Met de vraag in ons achterhoofd of we niet iets te enthousiast van start gingen, waagden we ons aan de koppositie. Niet veel later kwam het groepje voor ons in zicht en haalden we ook hen in. We hadden ten slotte nog wat kilometers voor de boeg! We zaten er lekker in, en elk groepje voor ons was een leuke motivatie om even bij te zetten. Elke 40 kilometer zou er een pauzeplek zijn, en voor we er erg in hadden was de eerste plek bereikt. We aten krentenbollen en bananen, vulden de bidons bij, en vertrokken weer.
Ook de 40 kilometer na de eerste pauze gingen lekker. We haakten aan bij een groepje en werden verrast door een lange kasseienstrook. Tja kasseien… Je houdt ervan of je haat het. In ieder geval weet ik dat kasseien het beste te doen zijn met een lekkere snelheid; gas erop dus! Heerlijk om in een groep deze strook te fietsen, af te zien en te lachen.
We gingen zó lekker toen de volgende pauzeplek in zicht kwam, dat we besloten om die over te slaan. De 40 kilometer die volgden werden wat zwaarder. De temperatuur nam toe en er waren minder mensen om ons heen die ook de toertocht fietsten. We bleven over met ons vieren. Even na de 100 kilometer beseften we ons dat we wat stiller werden. Niet verkeerd dat we op dat moment een renster tegenkwamen met een lekke band, die we even konden helpen. Toevallig dat dat precies iemand was die ik kende van een Fietsvrouwen toertocht. We fietsen een stuk samen door tot aan de volgende stop.
De laatste stop, op 120 kilometer, was fantastisch. Niet omdat het per sé zo mooi of leuk was, maar we konden de bidons vullen en water over onszelf heen gooien en dat gaf nieuwe energie. Twee mannen haakten bij ons aan en met zijn zessen hebben we de laatste 40 kilometers afgelegd. Zo’n 10 kilometer voor de finish kwamen we langs een plek waar ze ijsjes verkochten. Heerlijk! Even plaatsnemen op het terras, kletsen, en vervolgens vol energie weer door. Letterlijk; want mijn benen voelden op dat moment echt niet verkeerd. Ook het idee dat het beter ging dan verwacht zorgde ervoor dat ik meer energie kreeg.
Bij de finish stond ons nog een mooi cadeautje te wachten; een ronde fietsen over het veld op het NAC stadion. Super gaaf om zo de rit te eindigen. Daarna was er nog ruimte voor een drankje na afloop. Een koud colaatje was nog nooit zo lekker 😉
Ik kijk terug op een hele toffe rit. Een jaar geleden fietste ik nog niet consistent en was mijn conditie veel minder sterk. Ik wist wel dat 165 kilometer zou lukken, maar dat we dit ook nog in een prima tijd zouden doen had ik niet verwacht. Dik tevreden dus. Op naar de 200 km 😉😉 Haha.
Wil jij trainen naar je eerste 165 km rit? Via de Fietsvrouwen Fondo schema's kun je gemakkelijk aan je conditie werken en hiermee nog meer plezier halen uit het fietsen.
