Gravellen; wat het mij bracht de afgelopen maanden
- Geschreven door Maks Groeneveld
Fotocredits: @robo_s_life
Drie jaar geleden had ik nog geen idee wat een gravelbike was. Destijds reed ik af en toe een rondje op mijn veldrijdfiets maar ik had al snel door dat die fiets voor mij niet fijn was voor lange afstanden. Het fietsen trok mij wel erg, dus ik maakte de keuze die de meeste beginnend fietsers maken; ik kocht mijn eerste racefiets. Wat had (en heb; ik rijd nog steeds op deze fiets) ik een plezier op deze fiets. Ik verkende mijn omgeving, kwam op plekken waarvan ik het bestaan nog niet wist, en zag eindelijk de schoonheid van Nederland in.
Nadat ik de polders en steden in mijn omgeving ontdekt had, was het tijd om het meer beboste gebied van Nederland te verkennen. Vanaf dat moment leerde ik niet alleen alle mogelijkheden van mijn racefiets kennen, maar ook de beperkingen. Want wáuw wat zijn er een prachtige paden in de bossen waar ik mijn racefiets liever niet overheen stuurde. Waar het wielrennen voor mij altijd het ultieme gevoel van vrijheid gaf, werd ik mij nu bewust van de paden waar ik niet heen kon. Weg vrijheid gevoel. Daar moest een oplossing voor zijn.
In dezelfde periode volgde ik op Instagram een aantal fietsers. Daar zag ik hem voor het eerst; de gravelbike. Het was anders dan de veldrijdfiets die ik kende. Comfortabelere geometrie en ruimte voor bredere banden; gemaakt om écht op avontuur te gaan. Meteen zag ik voor me wat ik allemaal met zo’n fiets zou doen: eindelijk die bospaden ontdekken. Gewoon een mooi gebied opzoeken en kunnen gaan waar je maar wilt; dat is dat vrijheid gevoel wat ik zocht.
Liefde op het eerste gezicht
Het duurde even voor de aankoop van mijn eerste gravelbike werkelijkheid werd. We kennen inmiddels allemaal de verhalen wel over verschrikkelijk lange levertijden in de fietsindustrie, en ook ik heb dat maar al te goed ervaren. Na ruim een halfjaar wachten had ik het wel gehad en besloot ik verder te kijken. Een béétje impulsief bestelde ik die avond nog mijn Canyon Grail. Dat werd mijn beste aankoop van het jaar.
Zes weken na mijn bestelling werd de fiets geleverd. De fietsliefhebber zal weten wat ik bedoel als ik zeg dat het liefde op het eerste gezicht was 😉
Tijdens mijn eerste ritten in de regio van Utrecht ervaarde ik hoe fijn het is om eindelijk die onverharde paden te kunnen verkennen. Door het wielrennen wist ik al wel dat Nederland mooi is hoor, maar dat er zo veel échte natuur is in de omgeving zag ik pas op dat moment. Kilometers fietsen zonder geasfalteerde wegen tegen te komen en je echt midden in de natuur begeven, dat geeft mij gevoel van avontuur en vrijheid. Ik ervaarde hoe leuk de technische stukjes zijn en hoe heerlijk het is om door de plassen te scheuren en onder de modder terug te komen van de rit. Je voelt je bijna weer een kind dat met een grijns door de plassen stampt. Het is ook eigenlijk weer spelen in de natuur wat je doet; het speelgoed is alleen wat duurder geworden, haha.
Een extra voordeel van de gravelbike is dat deze fietsen echt bedoelt zijn voor lange dagen in het zadel. Nu zit ik op mijn huidige racefiets ook niet heel agressief, maar toch merk ik dat mijn gravelbike echt fijner is voor lange ritten. Daarnaast zorgen de brede banden natuurlijk voor comfort op de onverharde paden.
Gravelsfeertje
Het gravellen heeft de fietswereld echt onwijs verbreed voor mij. Sinds de aankoop van mijn fiets heb ik mountainbike trails meegepakt, heb ik nieuwe omgevingen ontdekt, en heb ik mijn eerste gravel event ‘Flanders Gravel’ in Durbuy bezocht. Ik leerde hoe leuk de gravelsfeer is en hoe veel kansen en mogelijkheden zo’n fiets geeft. Mijn hoofd zit vol met plannen voor de toekomst. Zo staan de volgende events al gepland en droom ik al lange tijd van een bikepacking reis door Schotland. Wellicht dat dit laatste plan nu ook eindelijk werkelijkheid gaat worden. Ik kijk uit naar alles wat het gravellen mij in de toekomst gaat brengen en neem jullie hier graag in mee!
Lees hier de eerder geschreven artikelen van Maks
https://fietsvrouwen.cc/gastblogger-maks-reed-haar-eerste-165-km-tocht/
